Op 1 september geeft Philippe De Vleeschouwer de fakkel door aan Claire Wyns en Mélanie David. Na 17 jaar aan het roer van de Franstalige GBS Het Hoeveke, neemt Philippe afscheid als directeur. De school telt ongeveer 450 leerlingen en een 30-tal onderwijzers. Daarnaast zijn er nog de andere teams: opvang, bus, keuken, onderhoud.
Gedeeld leiderschap: een bewuste keuze
Claire en Mélanie opteren voor een duobaan, een opmerkelijke keuze. Gedeeld leiderschap was vroeger ondenkbaar, maar vandaag is het een trend, zelf al is het geen evidentie:
"We geloven in de kracht van samenwerken.” zeggen Claire en Mélanie. “Samen kunnen we ideeën delen, elkaar aanvullen én steunen, en dat werkt versterkend. Het is een functie met veel verantwoordelijkheden: in 2 hoofden zit meer dan in één."
Ook Philippe vindt dit een troef: "Om je goed te voelen op je werk, moet je je goed voelen in je leven en het evenwicht bewaken. Het lijkt me een meerwaarde om te kunnen samenwerken in deze job die in constante evolutie is en steeds complexer wordt. Door met twee te zijn, kunnen ze elkaar afwisselen, versterken en blijven ademen.”
"La Fermette, c'est chouette"
"Het Hoeveke is een school op mensenmaat die erover waakt dat elk kind zich goed voelt. Dat is ons vertrekpunt. Onze school kent een vrij actieve pedagogie waarbij de kinderen echt actor zijn van hun eigen leerproces," geeft Claire aan. "We maken de kinderen verantwoordelijk en schenken extra aandacht aan zij die het moeilijk hebben. Onze kinderen leren niet alleen met pen en papier, maar ook door te doen in de tuin, de keuken, het bos.... De natuur is een vaste partner in dat proces. Naast de school ligt een moestuin, een vijver, een boomgaard – zelfs een zwaluwtoren. Leren gebeurt met hoofd, hart én handen." "Die kernwaarden willen we absoluut behouden," vult Mélanie aan.
"Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie het project met succes verder zullen zetten, uiteraard met jullie eigen accenten," voegt Philippe toe.
Een directie die tussen de mensen staat
Philippe stond 17 jaar lang élke ochtend en avond aan de schoolpoort. Een waardevol ritueel vinden de toekomstige directrices: "Het contact met ouders is belangrijk. Philippe kent alle namen van de kinderen. Dat wordt oefenen!"
Philippe glimlacht: "Ik ben niet iemand die zijn dagen in zijn bureau doorbrengt. Ik wil op de speelplaats staan, de gangen voelen, de kinderen zien opgroeien van peuter tot zelfbewuste tiener, en zien hoe ze, mede dankzij het werk van het hele team en de steun van de ouders, hun weg vinden. Dát is voor mij het mooiste aan dit beroep."
De dagelijkse aanwezigheid aan de schoolpoort willen Claire en Mélanie absoluut behouden. "Het contact met ouders en leerlingen is voor ons essentieel."
"We willen elke dag opnieuw een vertrouwd en warm aanspreekpunt zijn aan de poort. En met één been blijven staan in het onderwijs. Dat soort nabijheid maakt een verschil."
De grootste uitdaging: COVID en verbonden blijven
Op de vraag wat zijn grootste uitdaging was, twijfelt Philippe niet lang. "De coronaperiode. Alles viel stil, maar wij wilden blijven verbinden. We hebben toen als team enorme inspanningen geleverd: filmpjes maken, materiaal uitdelen aan tafels voor de school, contact houden. We waren een van de eerste scholen in de regio die weer open gingen."
"De school is niet alleen een leerplek, het is er ook één van veiligheid en samenleven. Dat is toen nog duidelijker geworden, samen met het belang van communicatie."
Samen is ook het sleutelwoord voor het team van Het Hoeveke. Claire: "Onze collega’s zijn er voor elkaar. We doen dingen samen, ook buiten de schooluren. Die sfeer voel je overal: in de klas en bij de kinderen."
Met dezelfde ziel, in een nieuwe fase
Mélanie en Claire zijn geen onbekenden binnen de schoolmuren. Mélanie is oud-leerling en werkt er al haar hele loopbaan. Claire verliet als leerkracht even de school, maar keerde terug en haar eigen kinderen lopen er school. "Het Hoeveke zit in ons bloed. Philippe was voor ons als een vader." zeggen ze allebei. "We willen het project van Philippe verderzetten, met dezelfde ziel."
Wat de nabije toekomst brengt? "Nieuwe leerplannen vanuit de Franse Gemeenschap, natuurlijk. Daar zijn we volop mee bezig." zegt Mélanie. En natuurlijk blijft ook het plezier een vast waarde: de dans bij de start van het schooljaar, een leuke 1 april-grap en andere onverwachte initiatieven van het leerkrachtenteam.
Pensioen
Wat hij gaat doen als hij met pensioen is, weet Philippe nog niet precies: "Dat zie ik wel. Het leven wordt van dag tot dag geleefd. Ik zal zeker mijn bezigheid vinden. Verder zal ik ze af en toe gedag komen zeggen om te zien hoe het gaat. Misschien maak ik wel een paar reizen, maar eerst wil ik het schooljaar en deze overdracht mooi afronden."
